Gestolen tijd

Gestolen tijd

Na de bevalling van haar tweede kindje zou Bertie op een roze wolk moeten zitten, maar in plaats daarvan zakt ze weg in een postnatale depressie. Ze probeert met hulp van haar beste vriendin Lotte het gezinsleven op te pakken, maar het lukt haar niet.
Aan het ziekenhuisbed maakt Lotte haar verwijten en Bertie begrijpt er niets van. Wat is dit ineens? Lotte is toch haar steun en toeverlaat? Langzaam dringt tot Bertie door waar Lotte mee bezig is, maar wie gelooft haar?


Informatie
Zomer & Keuning
Mei 2015
ISBN 9789401904933
E-book 9789401904940
Grote letterboek

Bestel dit boek bij Bol


Reacties op Bol.com

Net bevallen van zoontje, krijgt Bertie een postnatale depressie. Een lieve vriendin Lotte springt bij en “helpt” waar ze kan. Maar Bertie wordt steeds depressiever en zieker, loopt weg als het even teveel wordt. Daarna opgenomen in een inrichting om beter te worden. Komt daar Guido tegen een mediator met een depressie en hij helpt haar met gesprekken en soms ook dwingt hij haar om na te denken over wat Lotte zegt en als zijn van haar man Ron houdt ervoor moet zorgen dat het zo blijft. Maar die wil haar niet meer. Het verhaal neemt een verrassende wending, leest als een trein en heeft voor mij een open einde.
Heb het uitgelezen, zelfs na een behoorlijke narcose. Meestal weet ik dan niet wat ik heb gelezen, maar deze keer moest ik het uitlezen.
Heerlijk boek. José Vriens is een top auteur!


Recensie door Hebban

[…] Postnatale depressies zijn een tijdlang een taboe geweest (misschien nog steeds wel). Vrouwen die een kindje krijgen moeten op een grote roze wolk zitten en helemaal verliefd op hun kind zijn. Dat dit niet altijd het geval is, is voor veel mensen moeilijk te begrijpen. Daarom is het goed om een boek als Gestolen tijd te lezen, om je een klein beetje te kunnen voorstellen hoe iemand zich moet voelen die in een diepe depressie zit. Dat het goed beschreven is merk je aan je eigen gevoelens tijdens het lezen. Voornamelijk tijdens het eerste deel neemt Bertie je mee in haar depressie en je kan bijna de hopeloosheid en vermoeidheid voelen.

Er bestaan veel clichébeelden over depressies. Een uitspraak van haar man Ron slaat hierin de spijker op zijn kop: “Rusten? Waar moet jij moe van zijn? Je doet nauwelijks iets in het huishouden.” Deze uitspraak laat zien hoe weinig sommige mensen weten van een depressie. Opvallend is dat Ron deze uitspraak deed nadat Bertie de diagnose postnatale depressie had gekregen. Het is ook erg opmerkelijk dat niet alleen Bertie verandert door de depressie, maar haar man ook een totaal ander persoon lijkt te zijn geworden. Hij schommelt van begripvol, naar onaardig, weer terug naar begripvol en laat vervolgens zijn vrouw volledig in de steek.

Het verhaal is goed opgebouwd en gaat verder dan alleen het leven van een jonge moeder met een depressie. Tijdens het lezen worden de verschillende lijnen in het verhaal steeds verder uitgediept, wat ervoor zorgt dat je helemaal in het verhaal zit. Het leest makkelijk weg, maar soms ontbreekt een wat moderne schrijfstijl. Bijvoorbeeld de namen Ron, Bertie en Beerend doen een beetje ouderwets aan. Ook uitspraken als: “de leemte in zijn leven vullen” en “er moest gegeten worden op uur en tijd” passen niet echt in het verhaal over dit jonge gezin.

Tijdens de plot komen alle gebeurtenissen samen en krijg je meer en meer bewondering voor Bertie. Een sterk hoofdpersonage waarbij je niets anders kan doen dan tegen haar opkijken. Gestolen tijd is een mooi, meeslepend verhaal dat je nog een tijd bij blijft.

Recensie door Janneke Elderbroek



5 sterren, recensie door The Bookgirl

Recensie door Clasien:
Wat een prachtige roman, geschreven door José Vriens. Een modelgezin vader Ron, moeder Bertie en hun dochtertje Romi van bijna twee. Wanneer echter hun tweede kindje Beerend geboren wordt, knapt deze roze ballon uit elkaar. Bertie raakt in een depressie en krijgt de diagnose PPD (post-partumdepressie). “Het voelde toch als een soort van falen, niet voldoen aan wat er van je verwacht werd”.

Samen met haar beste vriendin Lotte, die ze al heel lang kent, en haar man denken ze er samen uit te kunnen komen, maar niks is minder waar. Lotte blijkt helemaal niet de vriendin te zijn die Bertie dacht. “Wanneer was Lotte veranderd van een goede vriendin in een berekend kreng?”

Bertie belandt na een zelfmoordpoging, schijn bedriegt, in het ziekenhuis en wordt daarna opgenomen in een psychiatrische instelling om zo haar terugkeer naar hun gezin te bewerkstelligen. Hier leert ze Guido kennen, die haar helpt met herstellen en haar zelfvertrouwen terug te krijgen.

Een prachtige roman over de invloed van PPD op het gezinsleven, niet alleen de vrouw maar ook de man zijn de dupe van verwarring rond deze ziekte. Een liefhebbende moeder verandert ineens in een vreemde zonder liefde voor haar kinderen en omgeving. Angst over hoe nu verder, heftig vertelt José Vriens hoe de werkelijkheid is.



Recensie door Boekenbijlage

Bertie is net bevallen van haar tweede kindje. Supergelukkig zou ze moeten zijn, maar ze zakt weg in een postnatale depressie. Haar vriendin Lotte probeert haar te helpen, maar het lukt Bertie niet het gezinsleven weer op te pakken.
Als ze compleet instort is een opname in het ziekenhuis noodzakelijk. Lotte zorgt ervoor dat alles thuis op rolletjes blijft lopen. Maar dan blijkt Lotte niet de lieve vriendin te zijn dat Bertie dacht. Als Bertie er langzaam achter komt wat Lottes plannen zijn, staat ze perplex. Maar niemand wil Bertie geloven.
“Tot haar grote schrik bemerkte ze dat ze op dit moment zelfs niet eens gevoelens voor haar kindje had. Wat was ze voor moeder, als ze niet eens van haar zoontje hield?”

Gestolen tijd wordt verteld vanuit het perspectief van Bertie. Al snel voelde ik veel sympathie voor dit personage. Het zal je maar gebeuren. Eigenlijk moet ze dolblij zijn en kunnen genieten van haar kinderen. Maar ze zakt steeds verder weg in de depressie. Ze is constant moe en haar gevoelens laten haar in de steek. En dan denk je een goede vriendin te hebben waarvan later blijkt dat ze een heel gemeen spelletje speelt. Bertie krijgt het flink voor de kiezen, maar ze weet zich uit de depressie te bevrijden en komt hier sterker uit dan ze zelf had verwacht.
“De onrust over Lotte bleef, die kon ze niet zomaar uitvlakken, maar dat ze haar man en kinderen over een paar dagen weer zou zien, maakte dat een beetje goed.”

Een aantal elementen in Gestolen tijd zal voor velen best confronterend zijn, maar wat weet de auteur alles weer mooi en goed te beschrijven. De gevoelens van Bertie zijn herkenbaar en overtuigend neergezet. Bertie ondervindt aan den lijve dat een aantal mensen toch anders in elkaar zitten dan ze ooit had gedacht. Juist diegene die dicht bij haar staan. Dit maakt toch wel duidelijk dat het moeilijk is om iemand helemaal te kunnen doorgronden en dat mensen ook kunnen veranderen. De thema’s die verweven zijn in dit verhaal kunnen bij veel mensen wel wat los maken en de nodige gevoelens opwekken.

Ik was voortdurend benieuwd hoe het allemaal zou gaan verlopen en ik heb deze roman in sneltreintempo uitgelezen. Het verhaal eindigde alleen niet helemaal zoals ik had verwacht en zou het leuk zijn om later nog eens van Bertie te horen. José Vriens heeft met Gestolen tijd weer een geweldige roman geschreven. Een roman waarbij je als lezer er wel op voorbereid moet zijn dat je gevoel flink wordt aangesproken.

Door Wendy Wenning